"زیزو" سوار بر اسب سفید اما سرکش /اتحاد در برنابئو

  « زیزو » است دیگر. شاید یک دفعه مثل شب فینال جام جهانی 2006 که باورنکردنی ترین کار را انجام داد و با سر ماتراتزی را ادب کرد، این بار هم غیر قابل پیش بینی ظاهر شود و همه را شگفت زده کند.
خبرگزاری خبر آنلاین؛ همیشه تردید داشتن و حبس شدن در مرز میان خواستن و نخواستن به شدت عذاب آور است. وقتی در خود گیج می شوی و ذهنت دیگر قدرت تجزیه و تحلیل خود را از دست می دهد و حتی اهداف خود از خواسته هایت را هم درک نمی کنی. مخصوصا در فوتبال. وقتی کار به جایی می رسد که طرفداران سرسخت یک تیم که شب و روز خود را با فکر به تیم محبوبشان می گذرانند، خودشان هم نمی دانند باید برد تیمشان را آرزو کنند یا باخت آن را؟! این قضیه و این تردید که در آخر به یک تناقض بزرگ می رسد در این روز های طرفداران رئال مادرید به شدت وجود داشته است. تناقض بزرگ این است که همه آن رئالی هایی که می خواستند فرق « هوادار » و « طرفدار » بودن را نشان دهند باید طبق منطق خود پیش می رفتند و موفقیت تیمشان رامی خواستند. اما یک سری احساس که ریشه در اخراج رافا بنیتز داشت این منطق را از کار انداخت. چند هفته ای بود که آشوبی در ذهن طرفداران رئال به پا شده بود. آشوبی از جنس تردید و تناقض. قبل از هر بازی رئال داستان ها شروع می شد. برد تیم، بنیتز را روی کار نگه می داشت و باخت درب خروج برنابئو را به روی او باز می کرد. تصمیم گیری برای هواداران رئال خیلی سخت شده بود. تا جایی که پارچه های سفید بالا رفته و تساوی مقابل والنسیا منجر به اخراج بنیتز شد. رافائل بنیتز شاید بزرگترین اشتباه دوران مدیریتی فلورنتینو پرز بود. گرچه پرز که در این سال ها یکی از خودخواهانه ترین دوره های ریاست خود را سپری می کند مدام در بین هجمه زیاد انتقادات از بنیتز، از او حمایت کرده است. ولی بنیتز از همان اول و حتی قبل از شروع کار اصلا دلبخواه طرفداران رئال نبود. یک مربی با سبک دفاعی که همه را یاد تیم های قبلی تحت هدایت او می انداخت که جام می گرفتند ولی خیلی دلربا بازی نمی کردند. این چیزی نبود که رئال با این همه ستاره دنبالش بود. وقتی خوزه مورینیو در کوران انتقادات از بنیتز گفت : « من اینتر، چلسی و رئال را ساختم و بنیتز حالا هر 3 را در مقطعی نابود کرده است. » همه به فکر فرو رفتند و پی بردند که رئال مادرید لقمه بزرگی برای بنیتز بود. روز های آخر بنیتز با رئال به بیرحمانه ترین شکل ممکن رقم خورد. وقتی او در برنابئو مدام هو می شد ولی در مستایا و در بازی یکشنبه شب مقابل والنسیا شدیدا مورد تشویق طرفداران تیمی قرار گرفت که با قهرمانی های این مرد اسپانیایی خاطره داشتند. بنیتز در آخرین حضور خود روی نیمکت رئال تشویق شد و بعد رفت. اما این تشویق ها هر چقدر به واسطه یادآوری روز های شیرین با والنسیا لذت بخش بود، در طرف مقابل از این جهت آزار دهنده بود که او در طول نیم فصل حتی یکبار هم اینگونه مورد استقبال طرفداران تیم خودش یعنی رئال قرار نگرفت.

در هر حال بنیتز رفت. حالا داستان وارد فصل جدیدی شده است. حضور زیدان اسطوره رئال مادرید روی نیمکت که پیش بینی هم می شد، هواداران را تا حدودی آرام کرده است. البته که این آرام شدن می تواند کاملا احساسی باشد. چرا که زیدان بدون هیچ تجربه بزرگی در مربیگری روی کار آمده است. اما زیزو است دیگر. شاید یک دفعه مثل شب فینال جام جهانی 2006 که باورنکردنی ترین کار را انجام داد و با سر ماتراتزی را ادب کرد، این بار هم غیر قابل پیش بینی ظاهر شود و همه را شگفت زده کند. آمدن زیدان خیلی چیز ها را عوض می کند. مطمئنا رابطه ها گرم تر از قبل می شود. دیگر ایسکو روی نیمکت به باخت تیم نیشخند نمی زند یا کروس پشت سر آقای مربی شکلک در نمی آورد و حتی خامس رودریگز از این به بعد می تواند به جای دیدن الگوی خودش در خواب، او را بالا سر خود ببیند. برای طرفداران رئال زیدان یعنی نماد تعصب. زیدان یعنی همان دریبل هایی که هنوز که هنوز است کسی مثل آنها را نمی تواند بزند. یعنی همان گل رویایی به لورکوزن. ولی اگر کمی دقت کنید، متوجه می شوید همه خاطرات مربوط به دوران بازی زیزو است. او در قامت یک مربی در تیم دوم رئال 57 بازی روی نیکمت نشسته که حاصل آن 26 برد و 17 تساوی و 16 باخت بوده است.

هر چقدر روز های حضور بنیتز همه از رسیدن بازی های آینده ترس داشتند حالا نه تنها رئالی ها بلکه همه دنیا منتظرند تا « شنبه - 9ژانویه » از راه برسد. روزی که اولین بازی رئال مادرید با هدایت زیدان برابر اسپورتینگ خیخون باید انجام شود. زیدان بین طرفداران به شدت محبوب است و همین مسئله نوید یک آینده روشن را به طرفداران رئال می دهد. زیزو از همان اول رفته سراغ بدست آوردن دل طرفداران. طرفدارانی که وقتی رفتار به بد ترین شکل ممکن پرز با الماس دروازه تیمشان را دیدند، به شدت خشمگین شدند. حالا زیدان قول داده است در صورت امکان، ایکر کاسیاس را به برنابئو برگرداند. این یعنی تعبیر یک رویای دیگر که اگر به حقیقیت تبدیل شود شاید شیرینی آن کمتر از شیرینی لحظه ای که جام دهم روی دست ایکر رفت نباشد.